ልጅህ ልባል አይገባኝም (ሉቃ 15፥19)

‹‹እንዲህም አለ። አንድ ሰው ሁለት ልጆች ነበሩት።ከእነርሱም ታናሹ አባቱን። አባቴ ሆይ፥ ከገንዘብህ የሚደርሰኝን ክፍል ስጠኝ አለው። ገንዘቡንም አካፈላቸው።ከጥቂት ቀንም በኋላ ታናሹ ልጅ ገንዘቡን ሁሉ ሰብስቦ ወደ ሩቅ አገር ሄደ፥ ከዚያም እያባከነ ገዘቡን በተነ። ሁሉንም ከከሰረ በኋላ በዚያች አገር ጽኑ ራብ ሆነ፥ እርሱም ይጨነቅ ጀመር። ሄዶም ከዚያች አገር ሰዎች ከአንዱ ጋር ተዳበለ፥ እርሱም እሪያ ሊያሰማራ ወደ ሜዳ ሰደደው። እሪያዎችም ከሚበሉት አሰር ሊጠግብ ይመኝ ነበር፥ የሚሰጠውም አልነበረም። ወደ ልቡም ተመልሶ እንዲህ አለ። እንጀራ የሚተርፋቸው የአባቴ ሞያተኞች ስንት ናቸው? እኔ ግን ከዚህ በራብ እጠፋለሁ። ተነሥቼም ወደ አባቴ እሄዳለሁና። አባቴ ሆይ፥ በሰማይና በፊትህ በደልሁ፥ ወደ ፊትም ልጅህ ልባል አይገባኝም፤ ከሞያተኞችህ እንደ አንዱ አድርገኝ እለዋለሁ። ተነሥቶም ወደ አባቱ መጣ። እርሱም ገና ሩቅ ሳለ አባቱ አየውና አዘነለት፥ ሮጦም አንገቱን አቀፈውና ሳመው። ልጁም። አባቴ ሆይ፥ በሰማይና በፊትህ በደልሁ፥ ወደ ፊትም ልጅህ ልባል አይገባኝም አለው። አባቱ ግን ባሪያዎቹን አለ። ፈጥናችሁ ከሁሉ የተሻለ ልብስ አምጡና አልብሱት፥ ለእጁ ቀለበት ለእግሩም ጫማ ስጡ፤ የሰባውን ፊሪዳ አምጥታችሁ እረዱት፥ እንብላም ደስም ይበለን፤ ይህ ልጄ ሞቶ ነበርና ደግሞም ሕያው ሆኖአል፤ ጠፍቶም ነበር ተገኝቶአልም። ደስም ይላቸው ጀመር። ታላቁ ልጁ በእርሻ ነበረ፤ መጥቶም ወደ ቤት በቀረበ ጊዜ የመሰንቆና የዘፈን ድምፅ ሰማ፤ ከብላቴናዎችም አንዱን ጠርቶ። ይህ ምንድር ነው? ብሎ ጠየቀ። እርሱም። ወንድምህ መጥቶአልና በደኅና ስላገኘው አባትህ የሰባውን ፊሪዳ አረደለት አለው። ተቈጣም ሊገባም አልወደደም፤ አባቱም ወጥቶ ለመነው። እርሱ ግን መልሶ አባቱን። እነሆ፥ ይህን ያህል ዓመት እንደ ባሪያ ተገዝቼልሃለሁ ከትእዛዝህም ከቶ አልተላለፍሁም፤ ለእኔም ከወዳጆቼ ጋር ደስ እንዲለኝ አንድ ጥቦት ስንኳ አልሰጠኸኝም፤ ነገር ግን ገንዘብህን ከጋለሞቶች ጋር በልቶ ይህ ልጅህ በመጣ ጊዜ፥ የሰባውን ፊሪዳ አረድህለት አለው። እርሱ ግን። ልጄ ሆይ፥ አንተ ሁልጊዜ ከእኔ ጋር ነህ፥ ለእኔም የሆነ ሁሉ የአንተ ነው፤ዳሩ ግን ይህ ወንድምህ ሞቶ ነበረ ሕያው ስለ ሆነ ጠፍቶም ነበር ስለ ተገኘ ደስ እንዲለን ፍሥሐም እንድናደርግ ይገባናል አለው።›› (ሉቃ 15፥11-32)

 

ዛሬ ይህን ውብ የአባካኙ ልጅ ምሳሌ እንሰማለን። እንዴት ያለ ድንቅ ታሪክ ነው።ወጣቱ ለራሱ ብዙ ተመኘ። በድፍረት ወደ አባቱ ሄዶ “አባቴ ሆይ፣ ለእኔ የሚደርሰውን ንብረት ስጠኝ” አለው። አባትየው ፍትሐዊና ደግ ስለነበር በዚህ ጥያቄ ተስማምቶ ለወጣቱ ተገቢውን የርስት ድርሻ ሰጠው። ይህ ምን ማለት እንደሆነ ታውቃለህ? እግዚአብሔር ለእያንዳንዳችን የሰጠን የሕይወት ምልክት ነው። እግዚአብሔር እንደ ባሪያው እንዲሰማህ ወይም እርሱ እንደሚቆጣጠርህ እንዲሰማህ አድርጎ አልፈጠረህም። ለአንተ ካለው ፍቅር ብዛት ነጻ ሕይወት ሰጠህ።

ታናሹ ልጅ ሕይወትን መቀበል ፈለገ የተነገረለትን ሀብት ሁሉ ወሰደና ነጻነትን ለመለማመድና ሕይወቱን እንደ ደንቡ ለመምራት ከአባቱ ቤት እና ከሚያውቀው አካባቢ ሁሉ ወጣ። ወጣቱ ወደ ሩቅ ሀገር ሄዶ ሀብቱን ለልቅ ኑሮ እንዳባከነ ተነግሮናል። ሆኖም ነገሮች እየባሱ ሄዱ። ረሃብ ተከሰተ። ስለዚህ ለዚያች አገር ለአንዱ የጉልበት ሥራ ሄደ። ወዲያውኑ ወደ ሥራ ገባ። እሪያ ሊያበላ ወደ ሜዳ ተላከ። ይህን ታሪክ ከጌታችን ከኢየሱስ ክርስቶስ አንደበት የሚሰሙ እሪያ እንደ ርኩስ ስለሚቆጠር እየተጸየፉ ነበር። ነገር ግን በተስፋ መቁረጥ ውስጥ ያለው ወጣት በጣም ተራበ። በዚህ መንገድ ከመሥራት ውጭ ኑሮውን ለመምራት ሌላ አማራጭ አልነበረውም፤ረሃብ ያዘው። ርሃቡ አጎንብሶ የአሳማዎቹን ምግብ የሚበላው አንድ ሰው ብቻ የሚያቀርበው ከሆነ ብቻ እንደሆነ አሳመነው ነገር ግን ማንም አልሰጠውም።

ወጣቱ በአንድ ወቅት ሁሉንም ነገር ነበረው ነገር ግን የዓመፀኛው መንፈሱና ለዓለም ያለው ፍላጎት በየመጨረሻው ሳንቲም እንዲባክን አድርጎታል። ኃጢአት ፈጽሞ በአእምሯችን እና በልባችን ውስጥ ሲንሰራፋ የገዛ ማንነታችንን ይቀይራል። ይህ ልጅ ወደ ኃጢአት ሸሽቶ “ዓለምን ተለማመደ” ። ነገር ግን አንድ ነገር በሌላው ላይ ተገነባና በፍጥነት ስሜቱን አጣ ለእርሱ ደንታ ለሌለው ሰው ሲሰራ አገኘው። ሰውዬው ቢንከባከበው ኖሮ ወጣቱን ይመግበው ነበር ግን አላደረገም። ስለዚህ ወጣቱ ተስፋ በመቁረጥ የአሳማውን ምግብ ለመብላት አሰበ። ኃጢአት የሰውን ቁመት የሚቀንስና እንደ ባሪያ የሚያደርገው በዚህ መንገድ ነው። ሆኖም አሁንም ተስፋ ነበር። እግዚአብሔር የወጣቱን ችግር እና ፈተና ወደ ጥልቅ ረሃብ አመጣው። በዚህ ረሃብ የተነሳ ወጣቱ “ወደ ራሱ እንደመጣ” ተነግሮናል።

በዐቢይ ጾምን ለብዙ ቀናት የምንጾመው አንዱ ምክንያት፣ እያንዳንዳችን እንድንራብ ያስፈልጋል። ይህ በተትረፈረፈ ዓለም ውስጥ በጣም አስቸጋሪ ይሆናል ወንጌል ግን መጾም እንደሚያስፈልግ ያስተምረናል። የቤተ ክርስቲያን አባቶች ሥጋዊ ረሃብ ጥልቅ የሆነ መንፈሳዊ ረሃባችንን እንደሚያነቃቃ ተረዱ። ይህ ወጣት ያለፍላጎቱ ጾሟል በዚህ ያለፈቃድ በጾመው ጾም ስሜቱ ነቃ። ወደ ራሱ መጣ። እውነታውን ተረድቷል ልቡ ተከፍቶ አባቱን ናፈቀው። እሱ የአባቱን ቤትና በአንድ ወቅት እንደ ተራ ነገር የወሰደውን ሁሉ ናፈቀ። ወንድሞቼና እህቶቼ፣ ይህ የቤተክርስቲያን ምልክት ነው።

ወጣቱ የሰማይ አባታቸውን ቤት ቤተክርስቲያንን ለቀው የወጡና እራሳቸውን ችለው በራሳቸው ሕግጋትና በራሳቸው መንገድ ለመኖር የሞከሩ ሁሉ ነው። ቤተክርስቲያንን በአካል ለቀው ላልወጡ፣ በልባቸውና አእምሮአቸው ግን ከረጅም ጊዜ በፊት ለቀው ለወጡ አንዳንዶች ይህ እውነት ነው። ለእግዚአብሔር ነገር ግድ የላቸውም። ለጸሎትም ሆነ ከእግዚአብሔር ጋር ለመነጋገር ፍላጎት የላቸውም። አምላካዊ ሕይወት ለመኖር ወይም የክርስቶስን ትእዛዛት የመታዘዝ ፍላጎት የላቸውም። እግዚአብሔርም ለሰውነታችን ካለው ጥልቅ የአክብሮት ስሜቱና ለእኛ ካለው ጥልቅ ፍቅር የተነሳ ርስትን (የሰጠንን ሕይወት) ወስደን እንደፈለግን እንድንጠቀምበት ይፈቅድልናል። በቤቱ ውስጥ በመከራ እንድንቆይ አያስገድደንም። የልባችንን ፍላጎት እናሳድድ ዘንድ ወደ ጎን ይሄዳል።

ቅድስት ኦርቶዶክሳዊት ቤተ ክርስቲያን በዓለም ዙሪያ ከጥንት ጀምሮ ወደ አእምሮአችን እንድንመለስና የነፍሳችንን እንድናድን የሚረዱንን መድኃኒቶችን እንድንቀበል የሚረዳን ዘዴ ሠርታለች። እንድንነቃና ወደ አእምሮአችን እንድንመለስ ለመርዳት አብረን እንጾማለን። እግዚአብሔር እንድንራበው ይፈልጋል። እግዚአብሔርን ብንራብና የራሳችንን ውድቀት ካየን፣ ወደ ቤታችን ተመልሰን ያለ ምንም ቅድመ ሁኔታ ወደሚወደን በችኮላ እንሮጥ ይሆናል። ወጣቱ ያደረገው ይህንኑ ነው። በአባቱ ቤት ያሉ አገልጋዮችም እንኳ እራሱን ካገኘበት በተሻለ ሁኔታ ላይ እንዳሉ አስተዋለ ስለዚህም ወሰነ።

 

ጊዜ ሳያባክን ወደ ቤቱ ተመለሰ። ቤተክርስቲያን የእናንተ ቤት ነው። ወደ አባታችን ቤት መመለስ ልንጀምር ያስፈልገናል። እያንዳንዳችን የተጠራነው ርስታችንንና ደረጃችንን እንድናስታውስ እና ሁሉንም ከእኛ ጋር የተካፈለውን እንድንፈልግ ነው። ወጣቱ ወደ ቤቱ መቅረብ ሲጀምር አባቱ አይቶ ወደ እሱ ሮጠ። እግዚአብሔር ለእያንዳንዳችን እንደዚህ እየጠበቀን ነው። እግዚአብሔር ምን ያህል እንደሚወደን ብናውቅ በውስጣችን እንደነቅ ነበር። በትክክል እንደምንረዳው እርግጠኛ አይደለሁም። ይህ ፍቅር የሚታየው አባት ልጁን በሩቅ አይቶ እየተራመደ ሳይሆን እየሮጠ ሲመጣ ነው!

እግዚአብሔር ወደ ቤት ስንመጣ ለማየት እንዴት ይናፍቃል። እግዚአብሔር እኛን አቅፎ ይቅር ሊለን እና ወደ ክብር ቦታ ሊመልሰን፣ መመለሳችንን ሊያከብር እንዴት ይናፍቃል። እግዚአብሔር የሞቱትን፣ ከእርሱ ጋር ይኖሩ ዘንድ ወደ ሕይወትና ጤና ሲመለሱ ለማየት እንዴት ይጓጓል!

የእግዚአብሔር ምሕረትና የይቅርታ አጽናፈ ሰማይ ሁሉ ንስሐ የሚገቡትንና የሚመለሱትን ለመቀበል ክፍት ነው። አንድ አባት እንዳለው

"ንስሐ የገቡ ኃጢአተኞች አሁንም ድነዋል; ቀራጮችና ሴሰኞች በንስሐ የነጹት ወደ መንግሥተ ሰማያት ይገባሉ። ሩህሩህ እግዚአብሔር አሁንም የተመለሱትን ሁሉ ወደ ራሱ ጠርቶ ይጠብቃቸዋል እናም ምሕረትን ቃል ገባላቸው። ሁሉን ወዳዱ አባት አሁንም ከሩቅ ሀገር የሚመለሱ አባካኝ ልጆቹን ተቀብሎ የቤቱን ደጅ ከፍቶ ምርጥ ልብስ አለበሳቸው ለእያንዳንዳቸውም በእጃቸው ቀለበት በእግራቸው ጫማ ሰጣቸው እና ቅዱሳንን ሁሉ እንዲያደርጉ አዘዛቸው። በእነርሱ ደስ ይበላችሁ።" + St. Tikhon of Zadonsk: Journey to Heaven Part II: The Way of Salvation

"እንደእግዚአብሔር ፍቃድ የሆነ ሐዘን ጸጸት የሌለበትን ወደ መዳንም የሚያደርሰውን ንስሐ ያደርጋልና የዓለም ኃዘን ግን ሞትን ያመጣል።"

(2ኛ ቆሮ. 7፥10)

ጸጸት ለሌለበት እውነተኛ ሐዘን ለንስሐ ያብቃን ኣሜን።

አባ ጄምስ ጊርጊስ ከግብፅ

ተተርጉሞ የቀረበ

ምንጭ https://orthochristian.com/158989.html